Por (Allium porrum L.) – dwuletnia roślina z rodziny amarylkowatych. Pochodzi od pora dzikiego występującego na terenach śródziemnomorskich. Uprawiano go w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Na tereny Polski trafił w średniowieczu. Pierwsze wzmianki o nim występują już w Starym Testamencie. Hipokrates (460-377 p. n.e.) leczył nimi gruźlicę, choroby nerek i krwawienia z nosa. Zalecał dla matek karmiących, by zwiększyć laktację, a dla mężczyzn by zwiększyć potencję.

Także i dzisiaj uważa się, że por ma właściwości lecznicze, zawiera bowiem znaczną ilość soli mineralnych: sporo wapnia, fosforu, siarki, potasu trochę magnezu, manganu, krzemu. Ma nieco witaminy C, karotenu i B1, B2, PP. Francuska medycyna ludowa poleca je na reumatyzm, a syrop z porów na koklusz.  Por oczyszcza organizm z toksyn.  Działa  również jako odtrutka po zatruciach nieświeżym pokarmem lub grzybami a nawet ołowiem. Dzięki dużej zawartości potasu działa moczopędnie, usuwa kwas moczowy, oczyszcza nerki. Zapobiega kamicy moczowej i miażdżycy, leczy reumatyzm i artretyzm. Pobudza pracę wątroby, żołądka i jelit. Jest wskazany w niestrawności i otyłości. Obniża poziom cukru we krwi.  Jest pomocny przy katarze i przeziębieniu. Wzmacnia włosy i paznokcie. Błonnik zawarty w tych warzywach przeciwdziała zaparciom.

Por jest używany jako przyprawa, składnik włoszczyzny, a także jako niezwykle smaczny składnik surówek i sałatek. Można z niego przyrządzać wyśmienite zupy i mnóstwo innych potraw. Gotowane, lub duszone pory są lekko strawne.  Jeżeli jednak ktoś ma b. wrażliwy żołądek niech unika surówek z tych warzyw. Pory mają niewiele kalorii (w 100 g – tylko ok. 25 kalorii), za to dużo wody, więc nie tuczą!

Jedzmy pory ! Nie powinno ich zabraknąć w żadnej kuchni !